Ο Τούρκος πρωθυπουργός, αφού αναφέρθηκε στο παράδειγμα του Ιράν που έχει προχωρήσει στην ανάπτυξη βαλλιστικών βλημάτων βεληνεκούς 2.500km, φέρεται να έδωσε τη σχετική εντολή για την ανάπτυξη αντίστοιχων βαλλιστικών βλημάτων στους αρμόδιους φορείς και συγκεκριμένα στο γνωστό Κέντρο Επιστημονικών και Τεχνολογικών Ερευνών (TÜBİTAK). Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν ήδη άγνωστο αριθμό Βαλλιστικών Βλημάτων Μικρού Βεληνεκούς (SRBM) τύπου J-600Τ Yildirim Ι, βεληνεκούς 150km ενώ σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η ανάπτυξη εκδόσεων μεγαλύτερης εμβέλειας.
Συγκεκριμένα, στην παρέλαση της 30ης Αυγούστου 2007, ο Τουρκικός Στρατός παρουσίασε επίσημα το Βαλλιστικό Βλήμα Μικρού Βεληνεκούς (SRBM) J-600Τ Yildirim Ι (“Αστραπή”) και τρεις εκτοξευτές F-600T σε σασί MAN 26.372 6×6 σε παραλλαγή ερήμου, που χρησιμοποιεί κυρίως στα οχήματά του που επιχειρούν στις νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας (και την Κύπρο), με τον αριθμό πλαισίου των οχημάτων να αναφέρει χρονολογία παραγωγής τον Μάρτιο του 2001. Στις 7 Ιουλίου 2007 είχαν δηλωθεί στις αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ (United Nations Register of Conventional Arms) συνολικά 6 οχήματα εκτόξευσης και 97 βλήματα Yildirim, τα οποία εδρεύουν στην 58η Μοίρα Πυροβολικού στο Polatli της Άγκυρας. Στη στρατιωτική παρέλαση του 2009 παρουσιάστηκε ουλαμός 6 εκτοξευτών F-600T με ισάριθμα βλήματα.
Στο περιοδικό Savunma ve Havacilik τεύχος 124/2007 παρουσιάστηκαν λεπτομέρειες για το σχέδιο επέκτασης βεληνεκούς των τουρκικών βαλλιστικών βλημάτων από την εγχώρια βιομηχανία με στόχο επίτευξη βεληνεκούς 500km μέχρι το 2008 και 1.000km το 2009. Από τα μέχρι σήμερα γνωστά στοιχεία, τον Μάρτιο του 2008 εκτελέσθηκε βολή της βελτιωμένης έκδοσης J-600Τ Yildirim II στο Πεδίο Bολής Sile της Ανατολικής Θράκης, στην οποία καταγράφηκε βεληνεκές 350km αν και ως επιχειρησιακό βεληνεκές αναφέρονται τα 250km. H επέκταση βεληνεκούς σε τέτοιας κατηγορίας βλήματα (SRBM) δε θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία ωστόσο η επιχειρησιακή τους αξία στο πεδίο της μάχης παραμένει αμελητέα.
Η ανάπτυξη των Yildirim
Η προσπάθεια ανάπτυξης πυραυλικής τεχνολογίας από την Άγκυρα ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οπότε φημολογείται η έναρξη συνεργασίας της Τουρκίας με το Πακιστάν. Τον Απρίλιο του 1990, η Άγκυρα ανακοίνωσε τη δοκιμή του ASR-227, ενός πυραύλου μικρού βεληνεκούς, χωρίς ωστόσο να δώσει στη δημοσιότητα τα τεχνικά χαρακτηριστικά του. Η ανάπτυξη του ASR-227 βασίστηκε στην εγχώρια έρευνα και κατασκευάστηκε με υλικά πακιστανικής προέλευσης. Το 1996 η Τουρκία υπέγραψε σύμβαση για την απόκτηση 72 πυραύλων MGM-140 ATACMS από τις ΗΠΑ για τους 12 εκτοξευτές MLRS. Η δυσανάλογη σχέση βλημάτων και εκτοξευτών πιθανολογείται ότι οφείλεται στις προσπάθειες αντιγραφής του πυραύλου από την εγχώρια αμυντική βιομηχανία.
Παράλληλα γίνεται γνωστή η συμφωνία προμήθειας από την Κίνα μιας πυροβολαρχίας πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων (ΠΕΠ) WS-1 βεληνεκούς 80km και ταυτόχρονα μεταφορά τεχνογνωσίας για την εγχώρια παραγωγή και τελική συναρμολόγηση άλλων πέντε πυροβολαρχιών από τη κρατική ΜΚΕΚ. Η ύπαρξη 24 επιπλέον εκτοξευτών της βελτιωμένης έκδοσης T-300Β Kasirga (“Τυφώνας”), όπως ονομάζονται από τον Τουρκικό Στρατό, μέγιστου βεληνεκούς 180km, αποκαλύφθηκε μόλις το 2006.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1999 η Τουρκία προχώρησε στη δοκιμαστική εκτόξευση του πρώτου βαλλιστικού της βλήματος στο Πεδίο Βολής Sile της Μαύρης Θάλασσας, επιτυγχάνοντας βεληνεκές 120km. Η αποκάλυψη έγινε από δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Μilliyet της 14ης Ιανουαρίου 2002, το οποίο ανέφερε ότι η εκτόξευση του τουρκικής κατασκευής βλήματος J ήταν επιτυχής και εντυπωσίασε όσους την παρακολούθησαν. Καθώς η υπανάπτυκτη και ασταθής Τουρκία έμπαινε στο κλειστό κλάμπ των χωρών που κατέχουν τέτοια τεχνολογία, το άρθρο ήταν αρκετό για να πυροδοτήσει αντιδράσεις διεθνώς, από το έγκριτο Jane’s (“Turkey tests ‘Project J’ missile”), και στην Ελλάδα, με εκτενές δημοσίευμα του περιοδικού Στρατηγική (τ. 89, Φεβρουάριος 2002). Το 2003 το βλήμα πετύχε, στη τρίτη δοκιμαστική του εκτόξευση, βεληνεκές 152km οπότε και ολοκληρώθηκε (επίσημα) η ανάπτυξη.
Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο Υildirim βασίζεται στο βλήμα Β611, το οποίο ανέπτυξε η Εταιρεία Αεροδιαστημικής Επιστήμης και Βιομηχανίας της Κίνας (CASIC). Το Β611 είναι SRBM ενός σταδίου, στερεών καυσίμων, με επιδόσεις γενικά συγκρίσιμες του ρωσικού Iskander-E, και βεληνεκές 150km. Στηριζόμενο στην τεχνολογία του DF-15 (M-7), το B611 μεταφέρει πολεμική κεφαλή Υψηλής Εκρηκτικότητας (ΗΕ) βάρους 480kg, ή εναλλακτικά με βομβίδες ή νάρκες, αντιαρματικές ή κατά προσωπικού εφόσον απαιτηθεί από το χρήστη. Θεωρείται βαλλιστικό βλήμα χαμηλού κόστους, μικρού πιθανού κυκλικού σφάλματος (CEP) που ενσωματώνει τεχνολογία περιορισμού της ανακλαστικής επιφάνειας ραντάρ (RCS).
Αναλυτές εκτιμούν ότι η ελληνική αντιαεροπορική-αντιβαλλιστική αμύνα με τη σημερινή της δομή μπορεί να ανταπεξέλθει σε ενδεχόμενη εξαπόλυση των Yildirim, πολλώ δε μάλλον όταν το Πολεμικό Ναυτικό επανακτήσει την ικανότητα αεράμυνας περιοχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου