Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας ανακοίνωσε ότι επέλεξε το F-35 (έκδοση CTOL – συμβατικής απο/προσγείωσης) της Lockheed Martin, ως το νέο μαχητικό της αεροσκάφος, προκειμένου να αντικαταστήσει τα παλαιότερα F-4EJ. 
Συνολικά θα αγοραστούν 42 αεροσκάφη, με το συμβόλαιο να ανέρχεται στα 6,152 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου. Η επιλογή του έγινε έναντι του Typhoon της EADS και του F/A-18E/A Super Hornet της Boeing. Η χρηματοδότηση της προμήθειας ξεκινάει από τον Απρίλιο του 2012 και θα αφορά τα τέσσερα πρώτα αεροσκάφη, τα οποία υπολογίζεται ότι θα παραδοθούν το 2016..
Άλλες λεπτομέρειες για το πρόγραμμα, σχετικά με τα χρονοδιαγράμματα και λοιπά στοιχεία, δεν ανακοινώθηκαν. Κατά πάγια πολιτική της Ιαπωνίας, στην παραγωγή του θα εμπλακούν οι βιομηχανίες της χώρας. Η συμμετοχή των εγχώριων βιομηχανιών είναι πάγια πολιτική, παρά το ότι έχει οδηγήσει τις περισσότερες φορές σε αύξηση της τιμής κατασκευής των συστημάτων. Με βάση τις μέχρι τώρα πληροφορίες, υπάρχει αρχική συμφωνία για τη δημιουργία εργοστασίου τελικής συναρμολόγησης και ελέγχου (FACO – Final Assembly and Check – Out), ενώ η συμμετοχή των τοπικών βιομηχανιών θα αφορά κατά πάσα πιθανότητα την κατασκευή του κεντρικού τμήματος, των πτερύγων και ίσως κάποιων ηλεκτρονικών συστημάτων. Το κόστος της εγκατάστασης δεν έγινε γνωστό, αλλά το αντίστοιχο της Ιταλίας ανήλθε στα 560 εκατομμύρια ευρώ περίπου.
Όπως ήταν φυσικό, η ανακοίνωση προκάλεσε απογοήτευση στους άλλους δύο ανταγωνιστές. Αντιθέτως για τη Lockheed Martin είναι μια μεγάλη τονωτική ένεση, την στιγμή που το πρόγραμμα αντιμετωπίζει ακόμα αρκετά προβλήματα, μικρής ή μεγαλύτερης έκτασης.
Ωστόσο, θεωρούνταν εξαιρετικά απίθανο οι Ιάπωνες να μην αγοράσουν αμερικανικό σύστημα. Πέρα από την «παράδοση» που έχει δημιουργηθεί, ιδιαίτερα σε πολιτικό επίπεδο, για την προώθηση του μαχητικού ενεργό ρόλο έπαιξε το «επιθετικό» μάρκετινγκ της εταιρείας και ιδιαίτερα η πολιτική στήριξη από την αμερικανική κυβέρνηση, ώστε να υπάρξει έμμεση μείωση του κόστους του προγράμματος F-35 JSF μέσω του επιμερισμού του κόστους ανάπτυξης σε περισσότερους πελάτες.
Όσον αφορά το γεγονός ότι το F-35 ακόμα βρίσκεται σε στάδιο ανάπτυξης και βελτίωσης, οπότε και θέτει ζήτημα «εξασφάλισης» της υλοποίησης του συμβολαίου, ο αριθμός των 42 μαχητικών είναι σχετικά μικρός ώστε να δημιουργήσει γενικότερα προβλήματα στην Αεροπορία της Ιαπωνίας. Η τελευταία διαθέτει 180 F-15J/DJ, 82 F-2A/B και 90 F-4EJ, για αποστολές κρούσης και αναχαίτισης. Στόχος της ήταν η απόκτηση των F-22, αλλά η μη άδεια εξαγωγής τους και ο τερματισμός παραγωγής τους, δεν άφησαν άλλες ελπίδες. Ανώνυμες πηγές ανέφεραν ότι υπάρχει πιθανότητα από το 2020 και μετά να αντικατασταθούν και τα F-15J/DJ από F-35, ανάλογα με την μέχρι τότε έκβαση του προγράμματος.
Συνολικά θα αγοραστούν 42 αεροσκάφη, με το συμβόλαιο να ανέρχεται στα 6,152 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου. Η επιλογή του έγινε έναντι του Typhoon της EADS και του F/A-18E/A Super Hornet της Boeing. Η χρηματοδότηση της προμήθειας ξεκινάει από τον Απρίλιο του 2012 και θα αφορά τα τέσσερα πρώτα αεροσκάφη, τα οποία υπολογίζεται ότι θα παραδοθούν το 2016..Άλλες λεπτομέρειες για το πρόγραμμα, σχετικά με τα χρονοδιαγράμματα και λοιπά στοιχεία, δεν ανακοινώθηκαν. Κατά πάγια πολιτική της Ιαπωνίας, στην παραγωγή του θα εμπλακούν οι βιομηχανίες της χώρας. Η συμμετοχή των εγχώριων βιομηχανιών είναι πάγια πολιτική, παρά το ότι έχει οδηγήσει τις περισσότερες φορές σε αύξηση της τιμής κατασκευής των συστημάτων. Με βάση τις μέχρι τώρα πληροφορίες, υπάρχει αρχική συμφωνία για τη δημιουργία εργοστασίου τελικής συναρμολόγησης και ελέγχου (FACO – Final Assembly and Check – Out), ενώ η συμμετοχή των τοπικών βιομηχανιών θα αφορά κατά πάσα πιθανότητα την κατασκευή του κεντρικού τμήματος, των πτερύγων και ίσως κάποιων ηλεκτρονικών συστημάτων. Το κόστος της εγκατάστασης δεν έγινε γνωστό, αλλά το αντίστοιχο της Ιταλίας ανήλθε στα 560 εκατομμύρια ευρώ περίπου.
Όπως ήταν φυσικό, η ανακοίνωση προκάλεσε απογοήτευση στους άλλους δύο ανταγωνιστές. Αντιθέτως για τη Lockheed Martin είναι μια μεγάλη τονωτική ένεση, την στιγμή που το πρόγραμμα αντιμετωπίζει ακόμα αρκετά προβλήματα, μικρής ή μεγαλύτερης έκτασης.
Ωστόσο, θεωρούνταν εξαιρετικά απίθανο οι Ιάπωνες να μην αγοράσουν αμερικανικό σύστημα. Πέρα από την «παράδοση» που έχει δημιουργηθεί, ιδιαίτερα σε πολιτικό επίπεδο, για την προώθηση του μαχητικού ενεργό ρόλο έπαιξε το «επιθετικό» μάρκετινγκ της εταιρείας και ιδιαίτερα η πολιτική στήριξη από την αμερικανική κυβέρνηση, ώστε να υπάρξει έμμεση μείωση του κόστους του προγράμματος F-35 JSF μέσω του επιμερισμού του κόστους ανάπτυξης σε περισσότερους πελάτες.
Όσον αφορά το γεγονός ότι το F-35 ακόμα βρίσκεται σε στάδιο ανάπτυξης και βελτίωσης, οπότε και θέτει ζήτημα «εξασφάλισης» της υλοποίησης του συμβολαίου, ο αριθμός των 42 μαχητικών είναι σχετικά μικρός ώστε να δημιουργήσει γενικότερα προβλήματα στην Αεροπορία της Ιαπωνίας. Η τελευταία διαθέτει 180 F-15J/DJ, 82 F-2A/B και 90 F-4EJ, για αποστολές κρούσης και αναχαίτισης. Στόχος της ήταν η απόκτηση των F-22, αλλά η μη άδεια εξαγωγής τους και ο τερματισμός παραγωγής τους, δεν άφησαν άλλες ελπίδες. Ανώνυμες πηγές ανέφεραν ότι υπάρχει πιθανότητα από το 2020 και μετά να αντικατασταθούν και τα F-15J/DJ από F-35, ανάλογα με την μέχρι τότε έκβαση του προγράμματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου