Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και οι δραματικές περικοπές στον αμυντικό προϋπολογισμό της χώρας μας δεν φαίνεται να πτοούν τους Γερμανούς, αφού φέρεται να έχουν προτείνει σε αρμόδια στελέχη της κυβέρνησης Παπαδήμου που εμπλέκονται με τη σχετική διαδικασία μέρος των χρημάτων –και, πιο συγκεκριμένα, η προκαταβολή– να παρακρατηθεί από το ποσό που θα εκταμιευτεί μέσω της νέας δανειακής συμφωνίας. Στο πλαίσιο αυτό, ιδιαίτερα κρίσιμο εκτιμάται πως θα είναι το επόμενο δίμηνο. Εντός του συγκεκριμένου διαστήματος, οι γερμανικές πιέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση αναμένεται να ενταθούν, καθώς οι σχετικές υπογραφές για την ενεργοποίηση της εν λόγω συμφωνίας έχουν μετατεθεί για τα τέλη Ιανουαρίου του 2012, με αποτέλεσμα, εάν στο ενδιάμεσο τεθεί το δίλημμα «λεφτά για… βούτυρο και Eurofighter ή τίποτα», η Αθήνα να μην έχει και πολλά περιθώρια επιλογής. Να σημειώσουμε, επίσης, ότι την ίδια στιγμή σε εξέλιξη βρίσκονται και οι σχετικές διαδικασίες για το «κούρεμα» του ελληνικού εξωτερικού χρέους, με τη Γερμανία και στην προκειμένη περίπτωση να έχει τον πρώτο ρόλο τόσο για το τελικό του ύψος όσο και για την οριστική δρομολόγηση των σχετικών εξελίξεων.
Οι «οχλήσεις» των Γερμανών προς την ελληνική πλευρά, πάντως, δεν είναι μόνο συνεχείς, αλλά και σε δια φορετικά επίπεδα. Ενδεικτικά να σημειώσουμε πως δέκτης σχετικών πιέσεων έχει γίνει και ο κ. Πάνος Μπεγλίτης, στενός συνεργάτης του κ. Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος, με την ιδιότητα του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας, το Φεβρουά ριο του 2010, είχε συνάντηση με το διευθύνοντα σύμβουλο της EADS, υπεύθυνο για τα μαχητικά αεροσκάφη, κ. Bernhard Gerwert. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης συνάντησης, ο Γερμανός μάνατζερ εξέφρασε την επιθυμία της Γερμανίας να ενεργοποιηθεί παλαιότερη απόφαση του ΚΥΣΕΑ, που προέβλεπε την αγορά Eurofighter, χωρίς, ωστόσο, ο τελευταίος να λάβει τότε απτές διαβεβαιώσεις αναφορικά με τις προθέσεις της Αθήνας. Αυτή τη φορά, πάντως, τα ερείσματα της κυρίας Μέρκελ στην κυβέρνηση των Αθηνών είναι ακόμη πιο ισχυρά, σε αντιδιαστολή, μάλιστα, με τις αντοχές τόσο της ελληνικής οικονομίας όσο και της εγχώριας πολιτικής ηγεσίας – μια ηγεσία, η οποία εμφανίζεται αδύναμη και εξαιρετικά ανίσχυρη να φέρει έστω και την παραμικρή αντίρρηση στα αιτήματα του Βερολίνου…
Παράλληλα, η ενδυνάμωση του ρόλου μιας σειράς παραγόντων της οικονομικής μας ζωής, που πλέον είτε κατέχουν θεσμικές θέσεις είτε έχουν αυξημένη παρέμβαση στις εσωτερικές εξελίξεις, καθιστά ακόμη πιο ευνοϊκό το πεδίο προώθησης του Eurofighter στις Ένοπλες Δυνάμεις: Καταρχάς, ο ίδιος ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, κ. Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος διατηρεί εξαιρετικά στενές σχέσεις τόσο με την πολιτική ηγεσία όσο και με το οικονομικό κατεστημένο του Βερολίνου, λόγω του πρότερου επαγγελματικού του βίου στην αντιπροεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μέχρι και το 2010, αλλά και του σημαντικού του ρόλου κατά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της χώρας μας στην ΟΝΕ, επί κυβέρνησης Σημίτη. Ευήκοα ώτα στις γερμανικές «παραινέσεις» εκτιμάται, όμως, πως έχουν και υπουργοί, που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εμπλέκονται στις σχετικές διαδικασίες, όπως είναι οι υπουργοί Οικονομικών, Άμυνας και Εξωτερικών – κύριοι Βενιζέλος, Αβραμόπουλος και Δήμας, αντίστοιχα. Και οι τρεις άνδρες συμμετέχουν στις συνεδριά σεις του ΚΥΣΕΑ, ενώ θεωρούνται «αξιόπιστοι συνομιλητές» της γερμανικής πλευράς. Όπως εκτιμάται, εάν η Άνγκελα Μέρκελ θελήσει να κάνει χρήση της… πειθούς της, πολύ δύσκολα κάποιος εκ των προαναφερθέντων θα της πει «όχι».
Κοντά σε όλους αυτούς, πάντως, δεν θα πρέπει να λησμονούμε και μια σειρά από άλλους κύκλους που κινούνται είτε στον οικονομικό χώρο και παλαιότερα αποτελούσαν συνομιλητές του κ. Κώστα Σημίτη είτε στο χώρο των εκδόσεων, ευρισκόμενοι στο τιμόνι μεγάλων δημοσιογραφικών οργανισμών…
Ενεργοποίηση απόφασης
Το Βερολίνο επί της ουσίας απαιτεί από τη χώρα μας να ενεργοποιήσει παλαιότερη απόφαση του ΚΥΣΕΑ, η οποία είχε ληφθεί το Φεβρουάριο του 1999, παραμονές της συμφωνίας για την ΟΝΕ. Η συγκεκριμένη απόφαση άναβε το «πράσινο φως» για την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη συμμετοχή της χώρας μας στο πρόγραμμα Eurofighter, με την Ελλάδα να εκφράζει την πρόθεση αγοράς εξήντα αεροσκαφών, σε πρώτη φάση, με δικαίωμα επέκτασης στα ενενήντα και με τιμή περίπου 65 εκατ. ευρώ (σε τιμές 2002) έκαστο. Τελικά, το συγκεκριμένο πρόγραμμα ουδέποτε υλοποιήθηκε, αρχικά λόγω των αυξημένων κονδυλίων που έπρεπε να διαθέσει η ελληνική οικονομία για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και εν συνεχεία λόγω της προτίμησης που έδειξε η τότε κυβέρνηση Καραμανλή στο αμερικανικής κατασκευής αεροσκάφος F-16. (Πρόκειται για μια απόφαση που ποτέ δεν προσπέρασε και ποτέ δεν συγχώρησε το Βερολίνο στον Κώστα Καραμανλή, οι σχέσεις του οποίου με τη γερμανική κυβέρνηση μπήκαν έκτοτε σε «βαθιά κατάψυξη».)
Όλα άλλαξαν, όμως, με την άνοδο του Γιώργου Παπανδρέου στην εξουσία, τον Οκτώβριο του 2009, οπότε και το γερμανικό εξαγωγικό ενδιαφέρον αναζωπυρώθηκε. Προς την κατεύθυνση αυτή συνέβαλε, βέβαια, το γεγονός ότι ευθύς εξαρχής η πώληση σαράντα περίπου Eurofighter, συνολικού κόστους σχεδόν 4,5 δις ευρώ, αποτέλεσε μία από τις βασικές προτεραιότητες της κυρίας Μέρκελ. Οι σχετικές δεσμεύσεις που φερόταν να είχε αναλάβει η Γερμανίδα καγκελάριος προς τους κυβερνητικούς της εταίρους δεν της άφηναν, άλλωστε, και πολλά περιθώρια. Πληροφορίες, μάλιστα, ήθελαν την Άνγκελα Μέρκελ, σε αντάλλαγμα για τη σύναψη του πρώτου Μνημονίου με τη χώρα μας, να εξασφάλισε δέσμευση της τότε ελληνικής κυβέρνησης για ανακοίνωση ανανέωσης του ελληνικού ενδιαφέροντος για την προμήθεια ενός αριθμού Eurofighter εντός του 2011…
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου