Μπορεί οι αντιδράσεις για τη μεταχείριση που επιφύλαξαν οι δημοκράτες Λίβυοι που υποστήριζε η Δύση στον Μουαμάρ Καντάφι να επεκτείνονται, ενώ οι ηγέτες των Δυτικών χωρών σιωπούν προκλητικά, αυτό μικρό σημασία έχει. Διότι όσο απεχθές και αποκρουστικό και να είναι, ο βασικός κανόνας που ισχύει στις διεθνείς σχέσεις είναι ο κανόνας της ισχύος και κανένας άλλος. Επίσης, η εξυπηρέτηση αυτού που θεωρείται ως συμφέρον της κάθε πλευράς, ανεξαρτήτως εάν έχει δίκιο ή άδικο και αδιάφορο για τον αν πλήγεται κάποιος αθώος από αυτό. Είναι παντελώς αδιάφορο.
Ποιος ήταν τελικά ο στρατηγικός στόχος της Δύσης και του ΝΑΤΟ που παρενέβησαν στρατιωτικά; Διότι αν μας πουν το στρατηγικό στόχο μπορούμε κι εμείς να αξιολογήσουμε αν και κατά πόσον επιτεύχθηκε και με ποιο κόστος. Είναι φυσικό ότι οι διακηρύξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της υποτιθέμενης ευαισθησίας της Δύσης για ένα καταπιεστικό – δεν αντιλέγουμε – αλλά εκ των πλέον… φιλελεύθερων καθεστώτων της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, πολύ πιο δημοκρατικό από άλλα δεσποτικά – τυραννικά καθεστώτα με τα οποία διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις οι δυτικές χώρες και εμφανίζονται πολύ ικανοποιημένες από την «πρόοδο» και τις μεγάλες «προσπάθειες» που καταβάλουν για να εκσυγχρονισθούν.
Δεν ήταν έκπληξη η ανακοίνωση του νέου καθεστώτος της Λιβύης ότι η σαρία, το ισλαμικό δίκαιο δηλαδή που εκπηγάζει από το Κοράνι, θα αποτελέσει τη βάση του νομικού συστήματος που θα επικρατήσει στη χώρα. Θα ιδρυθούν και ισλαμικές τράπεζες και τα λοιπά, και τα λοιπά…
Τι πέτυχαν δηλαδή με την επέμβαση; Το να κατασκευάσουν ένα Αφγανιστάν απέναντι από την Ευρώπη; Τρομερή επιτυχία. Κανείς δεν έχει τη νοημοσύνη να καταλάβει ότι είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί ισλαμικό – θρησκευτικό κόμμα και ότι οι πολιτικές δυνάμεις θα αποδυθούν σε «ισλαμική πλειοδοσία» με σκοπό τη απόσπαση της ψήφου των… πιστών; Αυτή η διαδικασία ουδείς αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε ραγδαία άνοδο του αντιαμερικανισμού και της γενικότερης εναντίωσης στη Δύση;
Μήπως κατανοούν ότι η πιθανότητα να χρειαστεί να επέμβουν εκ νέου, αυτή τη φορά εναντίον των σημερινών τους προστατευομένων, είναι δυστυχώς πολύ υψηλή.
Ποιος ήταν τελικά ο στρατηγικός στόχος της Δύσης και του ΝΑΤΟ που παρενέβησαν στρατιωτικά; Διότι αν μας πουν το στρατηγικό στόχο μπορούμε κι εμείς να αξιολογήσουμε αν και κατά πόσον επιτεύχθηκε και με ποιο κόστος. Είναι φυσικό ότι οι διακηρύξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της υποτιθέμενης ευαισθησίας της Δύσης για ένα καταπιεστικό – δεν αντιλέγουμε – αλλά εκ των πλέον… φιλελεύθερων καθεστώτων της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, πολύ πιο δημοκρατικό από άλλα δεσποτικά – τυραννικά καθεστώτα με τα οποία διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις οι δυτικές χώρες και εμφανίζονται πολύ ικανοποιημένες από την «πρόοδο» και τις μεγάλες «προσπάθειες» που καταβάλουν για να εκσυγχρονισθούν.
Δεν ήταν έκπληξη η ανακοίνωση του νέου καθεστώτος της Λιβύης ότι η σαρία, το ισλαμικό δίκαιο δηλαδή που εκπηγάζει από το Κοράνι, θα αποτελέσει τη βάση του νομικού συστήματος που θα επικρατήσει στη χώρα. Θα ιδρυθούν και ισλαμικές τράπεζες και τα λοιπά, και τα λοιπά…
Τι πέτυχαν δηλαδή με την επέμβαση; Το να κατασκευάσουν ένα Αφγανιστάν απέναντι από την Ευρώπη; Τρομερή επιτυχία. Κανείς δεν έχει τη νοημοσύνη να καταλάβει ότι είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί ισλαμικό – θρησκευτικό κόμμα και ότι οι πολιτικές δυνάμεις θα αποδυθούν σε «ισλαμική πλειοδοσία» με σκοπό τη απόσπαση της ψήφου των… πιστών; Αυτή η διαδικασία ουδείς αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε ραγδαία άνοδο του αντιαμερικανισμού και της γενικότερης εναντίωσης στη Δύση;
Μήπως κατανοούν ότι η πιθανότητα να χρειαστεί να επέμβουν εκ νέου, αυτή τη φορά εναντίον των σημερινών τους προστατευομένων, είναι δυστυχώς πολύ υψηλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου