Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το Ισραήλ και η Τουρκία

Η πρόθεση της χώρας μας να αναθέσει την εκμετάλλευση του λιμένα της Αλεξ/πολης σε κονσόρτσιουμ τεσσάρων εταιρειών με επικεφαλής εταιρεία από το Ισραήλ είναι προφανές, λόγω των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή τον τελευταίο χρόνο, ότι δεν αποσκοπεί κυρίως σε οικονομικά οφέλη αλλά εντάσσεται στα πλαίσια της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ. Κατά πάσα πιθανότητα το οικονομικό ενδιαφέρον του Ισραήλ είναι το πρόσχημα που θα επιτρέψει στο Τελ Αβίβ να αναπτύξει στρατιωτικές δραστηριότητες στον Έβρο και να αποκτήσει για πρώτη φορά επιχειρησιακά σύνορα με την Τουρκία. Λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ που συμπαρέσυραν και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις εξ αιτίας του άξονα της χώρας μας με το Ισραήλ και την Κύπρο, αν τελικά η πρόθεση της Αθήνας υλοποιηθεί, τότε θα μεταβάλλει τη Θράκη, με επίκεντρο τον Έβρο, σε πεδίο αντιπαράθεσης Τουρκίας και Ισραήλ. Σε αυτές τις συνθήκες κάθε προοπτική ανάπτυξης της Θράκης θα ακυρωθεί, ενώ θα υπονομευθεί και η διαφαινόμενη απόφαση της κυβέρνησης να δημιουργήσει Ειδική Οικονομική Ζώνη στην περιοχή. Στις συνθήκες κρίσης που διέρχεται η χώρα μας, η οποία ευρίσκεται σε καθεστώς διαρκούς επιτήρησης με συνέπεια την απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας, θα είναι σε θέση η Αθήνα να ελέγξει τυχόν υπερβάσεις του Ισραήλ στην περιοχή του Έβρου έναντι της Τουρκίας;
Το αμερικανικό ινστιτούτο γεωπολιτικής STRATFOR, σε έκθεσή του που δημοσίευσε τον περασμένο Ιούνιο για την Ελλάδα, υποστηρίζει ότι η τελευταία επιλογή για τους Έλληνες είναι να διεκδικήσουν το μέγιστο κέρδος από τη γεωγραφική θέση της χώρας, δηλαδή να επωφεληθούν από τον ανταγωνισμό ξένων δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, διαθέτοντας «χώρο» σε κάποια ξένη δύναμη να αναμετρηθεί με κάποια άλλη στη γειτονιά της Ελλάδας. Αναφέρει μάλιστα ως παράδειγμα τον ρόλο των ΗΠΑ στην Ελλάδα στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Με τη διαφορά ότι στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η «ισορροπία του τρόμου» διασφάλιζε την ειρήνη στην περιοχή, ενώ σήμερα η ανατροπή των γεωπολιτικών σταθερών μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ έχουν καταστήσει την κατάσταση ρευστή και απρόβλεπτη. Θα παραμείνει λοιπόν η αξιοποίηση του λιμένα της Αλεξ/πολης ως κέντρο του διαμετακομιστικού εμπορίου δέσμια γεωστρατηγικών σκοπιμοτήτων, σε σημείο ώστε από πνεύμονας ανάπτυξης της περιοχής να μετατραπεί σε δούρειο ίππο ξένων δυνάμεων και σκοπιμοτήτων; Είναι αξιοσημείωτο ότι ο σιδηροδρομικός άξονας Αλεξ/πολης – Ορμενίου μήκους 178 km έχει ανακαινισθεί ενώ έχει αναβαθμισθεί και ο οδικός. Η νέα προβλήτα του λιμένα κατασκευάσθηκε προ 10ετίας και η σύνδεσή της με τον εμπορικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης απαιτεί ελάχιστο κόστος εκτιμώμενο μόλις στις 500 χιλ. ευρώ, ενώ η εκβάθυνση του λιμένα στα 9-10m επιτρέπει την προσέγγιση πλοίων σημαντικού εκτοπίσματος. Απομένουν λεπτομέρειες για να δρομολογηθεί η αξιοποίηση του λιμένα ενώ παράλληλα οι συνθήκες λειτουργίας μπορούν να βελτιώνονται. Παρ’ όλα αυτά είκοσι χρόνια μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ που αναθεώρησε τα γεωπολιτικά δεδομένα και αναβάθμισε την περιοχή, ο λιμένας της Αλεξ/πολης δεν αξιοποιήθηκε ως κέντρο του διεθνούς διαμετακομιστικού εμπορίου ανάμεσα στις χώρες της Β. Αφρικής και της Εγγύς Ανατολής αφενός με τις χώρες της Μ. Θάλασσας, της Κεντρικής και της Αν. Ευρώπης αφετέρου.
Δεν επιβάλλεται τώρα σε περίοδο κρίσης και λόγω του μεθοριακού χαρακτήρα της περιοχής ελληνικά συμφέροντα να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες του λιμένα και του άξονα Αλεξ/πολης – Ορμενίου; Έχει αποδειχθεί ότι η ανάπτυξη θωρακίζει μία περιοχή ενώ αντίθετα η μετατροπή της σε πεδίο αντιπαράθεσης συμφερόντων ξένων δυνάμεων υπονομεύει και απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Δημήτρης Μακροδημόπουλος, Πολιτικός Μηχανικός ΑΠΘ, τ. Αρχιμηχανικός ΟΣΕ

anixneuseis.gr