Η έκθεση συντάχθηκε από μη κυβερνητικές οργανώσεις (NGO) στην Ευρώπη αλλά και στην Τουρκία και κατατέθηκε στην Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα.
Την Τουρκία είχε κατηγορήσει για την πολιτική της στο ζήτημα και το Ιράκ, ζητώντας την υπογραφή συμφωνίας καθορισμού της κατανομής του ύδατος. Προβλήματα με την τουρκική πολιτική στο ζήτημα έχει και ο καινούργιος στρατηγικός σύμμαχος της Άγκυρας, η Συρία.
Η Τουρκία όπως είναι φυσικό αρνείται ότι αδικεί τους γείτονές της και κατηγορεί το Ιράκ ότι κάθε καλοκαίρι που αυξάνονται οι ανάγκες λέει συνεχώς τα ίδια. Ωστόσο, τα φράγματα που έχουν κατασκευαστεί στους δύο προαναφερθέντες ποταμούς δεν αφήνουν μεγάλο περιθώριο στην Άγκυρα να πείσει ότι έχει δίκιο.
Προφανώς η πολιτική της στηρίζεται στον νόμο της ισχύος και προσφέρεται ως ένα ακόμη παράδειγμα για τους Έλληνες να κατανοήσουν πως αντιλαμβάνονται τις διεθνείς σχέσεις – και όχι άδικα σε μεγάλο βαθμό, σε εμάς βρίσκεται το πρόβλημα κατανόησης του πως λειτουργεί ο κόσμος στον οποίο ζούμε – άρα και το πρίσμα υπό το οποίο αντιμετωπίζουν και την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου