Λιβύη – 100η ημέρα: Ελπίδα πολιτικής λύσης

Οι βλακώδεις πολιτικές αποφάσεις περιπλέκουν το τοπίο στην προσπάθεια πολιτικής διευθέτησης του προβλήματος στη Λιβύη. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τον Λίβυο ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι, τον γιο του Σάιφ Αλ Ισλάμ και τον επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών, Αμπντουλάχ Αλ Σανούσι.
Το αστείο – στο όριο της γελοιότητας – είναι ότι το ένταλμα δεν περιλαμβάνει τον πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών ο οποίος αυτομόλησε στο Λονδίνο και πλέον «εξαφανίστηκε» στο Κατάρ, αφού προφανώς είχε καταλάβει ότι αυτοί που τον περιέθαλψαν αρχικώς, εξίσου εύκολα θα μπορούσαν να τον «πουλήσουν».
Το ICC οφείλει να εξηγήσει, εάν επιθυμεί να αποτρέψει την καταστροφή της φήμης και της αντικειμενικότητας που υποτίθεται έχει, για ποιο λόγο δεν ασχολείται με τον πραγματικό επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Λιβύης, ο οποίος υπηρέτησε το καθεστώς επί πολλά έτη, αλλά σπεύδουν να διώξουν τον σημερινό αρχηγό ο οποίος βρίσκεται στη θέση για μικρό διάστημα.
—————————————–
Όλα δείχνουν ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της πολιτικής διευθέτησης στη Λιβύη την 100η ημέρα των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στη Λιβύη.
Αφενός, το καθεστώς Καντάφι έχει αποδεχθεί τη μη συμμετοχή του Λίβυου ηγέτη στις συνομιλίες για τη διευθέτηση και αφετέρου οι επαναστατημένοι έχουν αποδεχθεί να κάτσουν στο τραπέζι.
Η εξέλιξη αυτή κατέστη δυνατή λόγω της παρέμβασης της Αφρικανικής Ένωσης η οποία και φέρεται να έχει πετύχει τη συμφωνία. Οι συνομιλίες μπορεί να ξεκινήσουν και άμεσα, με τις ευλογίες της συμμαχίας, αφού άπαντες πλέον κατανόησαν, έστω και με δραματική καθυστέρηση η οποία είχε κόστος σε χρήμα, αίμα, ενώ κατέστρεψε τη φήμη της Ατλαντικής Συμμαχίας που δέχθηκε ισχυρότατο πλήγμα στη δημόσια εικόνα και τη συνοχή της.
Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό ούτε το που θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις, ούτε το ποιος θα εκπροσωπήσει το καθεστώς της Λιβύης.
Εν τω μεταξύ οι μάχες ανάμεσα στους αντικαθεστωτικούς και τα πιστά στον Μουαμάρ Καντάφι στρατεύματα συνεχίζονται με μεγαλύτερη αγριότητα από κάθε άλλη φορά, με τις μάχες να διεξάγονται μόλις 80 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της Λιβύης, Τρίπολη.
Κι εάν κανείς αναρωτιέται πως είναι δυνατόν οι δυο πλευρές να αποφασίζουν να διαπραγματευτούν και από την άλλη να πολεμούν σκληρότερα από ποτέ, η απάντηση είναι διότι η κατάσταση στην οποία θα εισέλθουν τα δύο μέρη στις διαπραγματεύσεις θα επηρεάσει αναπόφευκτα τη διαπραγματευτική τους ευελιξία, δηλαδή το πόσο περισσότερα από τα αιτήματά τους θα μπορούν να ικανοποιηθούν…
Απλά μαθήματα της θεωρίας των διαπραγματεύσεων…