Ποιοι εκθέτουν και απαξιώνουν ξεδιάντροπα διεθνείς θεσμούς;

Λίγες μόλις ώρες μετά την ανάρτηση από το «defence-point.gr» άρθρου στο οποίο εκφράζονταν οι σοβαρές επιφυλάξεις για το τι πραγματικά συμβαίνει στη Λιβύη σε σχέση με όσα μεταδίδονται, και ιδιαίτερα στην υπόθεση της υποτιθέμενης σύλληψης των υιών του Μοαμάρ Καντάφι, έρχεται η εμφάνιση ενός από αυτούς στην Τρίπολη να προκαλέσει νέες σκέψεις και να επιβεβαιώσει τις υποψίες μας. Ο Σάιφ Αλ Ισλάμ εμφανίστηκε μπροστά στις κάμερες των διεθνών μέσων ενημέρωσης στο πίσω μέρος ενός φορτηγού επιβεβαιώνοντας ότι τα περί της σύλληψής του αποτελούσαν μέρος του πολέμου προπαγάνδας που διεξάγεται στο πλαίσιο της σύγκρουσης.
Εμφανώς ταλαιπωρημένος από όσα γίνονται τις δυο τελευταίες ημέρες και αξύριστος, ο Σαιφ Αλ Ισλάμ φαινόταν να μην έχει υποστεί… καθίζηση στο ηθικό του, αν και δεν θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς. Οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες δηλώνουν ότι είτε διέφυγε της σύλληψης είτε απελευθερώθηκε… κατά λάθος από… άπειρους αντάρτες! Η γελοιοποίηση σε όλο της το μεγαλείο.
Το ερώτημα που εγείρεται είναι ποιος ή μάλλον ποιοι και με την κάλυψη ποιων συμπεριφέρονται κατά τρόπον που απαξιώνουν τον ήδη προβληματικό θεσμό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ICC); Ποιος ή ποιοι παρέσυραν τους υπεύθυνους του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να χρεωθούν την επιβεβαίωση της υποτιθέμενης σύλληψης του Σάιφ Αλ Ισλάμ;
Όλα αυτά δεν αναιρούν βέβαια την εξ ορισμού προβληματική φύση του ICC αφού έχει μετατραπεί σε εργαλείο το οποίο χρησιμοποιούν οι νικητές έναντι των ηττημένων, αλλά και σε «διεθνή μπαμπούλα» προειδοποίησης σε κάθε απείθαρχο ηγέτη περί του τι τον περιμένει εάν δεν συμμορφωθεί… προς τας υποδείξεις. Όπως είναι φυσικό, παρότι το χρησιμοποιούν άκριτα, οι ισχυροί του πλανήτη οι οποίοι τη συγκεκριμένη συγκυρία αποτελούν την πλευρά των νικητών, φροντίζουν να αυτοεξαιρεθούν από τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου…
Είναι θέμα χρόνου μέχρι να τεθεί το επόμενο φλέγον ζήτημα: Πόσες ζωές θα είχαν σωθεί εάν όλοι αυτοί οι τόσο ανεπαρκείς πολιτικά Δυτικοί ηγέτες δεν είχαν καταστρέψει την πολιτική και είχαν φροντίσει να πιέσουν ασφυκτικά τον Καντάφι να αποχωρήσει, χωρίς να επισείουν την απειλή της εξόντωσής του, καταστρέφοντας κάθε κίνητρο συνθηκολόγησης.
Το λουτρό αίματος που είναι βέβαιο ότι συμβαίνει στην Τρίπολη της Λιβύης και σε άλλα σημεία της χώρας, δυστυχώς, βαραίνει από ηθικής απόψεως την πολιτισμένη Δύση με την ανεπάρκεια που επιδεικνύουν οι ηγεσίες της σε πολύ περισσότερα ζητήματα από αυτό της Λιβύης…